नभ दाटलं दाटलंतेज झाकलं झाकलंजलदांच्या भारानंआभाळ ही वाकलं।........डुले गवताची पातरुजुनीया धरतीतघेउनीया नजरेतंस्वप्नंपहिलं-वहिलं ।धावे बेभान हा वारागावातूनं, रानातूनंलाल, काळ्याधुळीनंविश्वं सारं कोंदलं ।नादावल्या दिशा दाहीधरतीही आसावलीबीज तिच्यागर्भाततेज जणू साचलं ।दीप सारे मालवलेपक्षी जाई घरट्यासवरुणाच्याचाहूलीनंचित्त धरेचं भारलं ।झर झर बरसतीथेंब टपोरे मोतीउतरुनी अलगदअंग
Monday, September 14, 2009
नभ दाटलं दाटलंतेज झाकलं.........
Labels: marathi, Marathi kavita, marathi matti, marathi poems
Posted by Siddesh Kerkar at 10:02 PM
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment